تمامِ ناتمامِ من

از امید گفتیم ، و اینکه نخستین قدم از یک مسیر طولانی ست .اما چرا؟
امید در واقع فقط یک واژه چهار حرفی نیست بلکه یک سبک و نگرش زندگی است. به عبارت دیگر حکم بنزین را برای حرکت ماشین دارد. ولی آیا ماشینی مهم تر از ماشین زندگی داریم؟ پس همواره حواسمون به بنزین این ماشین که همون امید هست باشد.
امید به تنهایی مسیر را برای ما هموار نمیکند و چه بسا اگر از ابزار و کارهای دیگر غافل شویم این امید بیش از حد باعث نابودی و انحطاط هم میشود .
در کنار امید ، تلاش بی وقفه و پشتکار بالا می تواند ما را در رسیدن به اهداف و حل مشکلات کمک نماید. اما به خاطر داشته باشید که این تلاش با برنامه ریزی هدفمند و پیگیری مداوم امور به سرانجام می رسد.اما دلیل برنامه ریزی چیست ؟ در واقع این برنامه به ما کمک می کند که با توجه به توان شخصی و امکانات در اختیار در کمترین زمان به نتیجه مطلوب برسیم و درواقع مسیر راه آینده ما در برنامه ریزی گنجانده شده است .
لذا برای رسیدن به گنج زندگی تلاش بی وقفه در مسیر برنامه ریزی شده اجتناب ناپذیر است .
ادامه دارد…